Z uwagi na opublikowany wczoraj artykuł prasowy Dariusza Grzędzińskiego pod tytułem „Do Odry regularnie trafiają ścieki z Wrocławia, choć miasto nie ma na to pozwoleń”. nowe ustalenia „Wprost”, informuję, że zarzut nie podjęcia interwencji przez WIOŚ we Wrocławiu w sytuacji nielegalnego odprowadzania ścieków jest bezpodstawny a także nieprawdziwy i dyskredytujący instytucję WIOŚ jako organ administracji rządowej.
Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska nie jest organem właściwym do podjęcia kontroli w sprawie nielegalnego odprowadzania ścieków. Nie posiada również kompetencji do podejmowania czynności pokontrolnych o charakterze nakazowo-sankcyjnym na podstawie ustaleń kontroli dotyczącej nielegalnego odprowadzania ścieków do wód lub do ziemi prowadzonej przez inny organ.
Organem właściwym do przeprowadzenia kontroli i podjęcia działań pokontrolnych są organy Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. W szczególności WIOŚ nie nadzoruje realizacji zarządzeń pokontrolnych wydanych przez PGW Wody Polskie.
Wnioski o interwencję dotyczące nielegalnego odprowadzania ścieków wpływające do WIOŚ we Wrocławiu są przekazywane zgodnie z kompetencjami do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej PGW Wody Polskie
Zgodnie z art. 334 pkt 2, 3 i 6 w związku z art. 335 ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2233 z późn. zm.), WIOŚ posiada uprawnienia wyłącznie do kontroli gospodarowania wodami w zakresie:
-
przestrzegania warunków ustalonych w decyzjach wydanych na podstawie ustawy Prawo wodne dotyczących pobranych wód oraz ochrony wód przed zanieczyszczeniami
-
przestrzegania warunków ustalonych w pozwoleniach zintegrowanych dotyczących pobranych wód oraz ochrony wód przed zanieczyszczeniami,
-
kontroli gospodarowania wodami w zakresie przestrzegania nałożonych na właścicieli gruntów obowiązków oraz ograniczeń dotyczącą stosowania programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu przez podmioty prowadzące produkcję rolną i działalność, o których mowa w art. 102 ust. 1 ww. ustawy.
Natomiast PGW Wody Polskie posiada uprawnienia kontrolne w znacznie szerszym zakresie.
W myśl art. 334 pkt 1-7 i 9-13 w związku z art. 335 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo wodne kontrola gospodarowania wodami sprawowana przez Wody Polskie dotyczy:
1) korzystania z wód oraz ochrony zasobów wodnych;
2) przestrzegania warunków ustalonych w decyzjach wydanych na podstawie ustawy;
3) przestrzegania warunków ustalonych w pozwoleniach zintegrowanych;
4) wykonywania urządzeń wodnych;
5) utrzymywania wód oraz urządzeń wodnych;
6) przestrzegania nałożonych na właścicieli gruntów obowiązków oraz ograniczeń;
7) przestrzegania warunków obowiązujących w strefach ochronnych i obszarach ochronnych;
9) przestrzegania warunków obowiązujących na wałach przeciwpowodziowych oraz na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią;
10) stanu zabezpieczenia przed powodzią oraz przebiegu usuwania skutków powodzi związanych z utrzymaniem wód oraz urządzeń wodnych;
11) ustawiania i utrzymywania stałych urządzeń pomiarowych na brzegach i w wodach;
12) wykonywania w pobliżu urządzeń wodnych robót lub czynności, które mogą zagrażać tym urządzeniom lub spowodować ich uszkodzenie;
13) usuwania szkód związanych z ruchem zakładu górniczego w zakresie gospodarki wodnej.
Zatem w przypadku nielegalnego odprowadzania ścieków (ale również w przypadku legalnego ich odprowadzania) kompetencje kontrolne posiada Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie.
Wykonujący kontrolę upoważnieni pracownicy Wód Polskich zgodnie z art. 336 Prawa wodnego są uprawnieni do:
1) wstępu wraz z pracownikami pomocniczymi, rzeczoznawcami i niezbędnym wyposażeniem przez całą dobę na teren nieruchomości, na której znajdują się urządzenia wodne lub prowadzona jest działalność związana z korzystaniem z wód;
2) przeprowadzania niezbędnych pomiarów lub badań lub wykonywania innych czynności kontrolnych w celu ustalenia, na terenie kontrolowanej nieruchomości, przestrzegania warunków wynikających z przepisów ustawy, a także stanu urządzeń wodnych;
3) utrwalania przebiegu i wyników oględzin za pomocą aparatury i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku;
4) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego;
5) żądania okazywania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli;
6) wykonywania niezbędnych dla celów kontroli odpisów lub wyciągów z dokumentów oraz zestawień i obliczeń sporządzanych na podstawie dokumentów, a w razie potrzeby żądania ich od podmiotu kontrolowanego;
7) sprawdzania tożsamości osób uczestniczących w kontroli;
8) oceny sposobu i poprawności wykonywania pomiarów dotyczących korzystania z wód przez zakład;
9) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.
Art. 341 ww. ustawy stanowi również, że Wody Polskie dysponują możliwością zastosowania działań pokontrolnych, w tym wydania zarządzeń pokontrolnych oraz nałożenia grzywny w drodze mandatu karnego.
Zgodnie z art. 343 ust. 6 Prawa wodnego jeżeli w toku kontroli zostanie ustalone, że zakład działa bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego, właściwy organ Wód Polskich może, w drodze decyzji, zakazać korzystania z wód. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
Wody Polskie nakładają również opłaty podwyższone za odprowadzanie ścieków bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego (art. 282 Prawa wodnego). A w przypadku naruszania warunków pozwolenia wodnoprawnego organy Wód Polskich mogą ograniczyć lub cofnąć pozwolenie (art. 415 Prawa wodnego).
Również decyzja nakładająca obowiązek np. likwidacji urządzenia wodnego wykonanego bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego wydawana jest przez właściwy organ Wód Polskich (art. 190 Prawa wodnego).
Mając na uwadze powyższe wyjaśnienie, informacje zamieszczone w artykule Redaktora Dariusza Grzędzińskiego z dnia 8.09.2022 r., pt. „Do Odry regularnie trafiają ścieki z Wrocławia, choć miasto nie ma na to pozwoleń”. Nowe ustalenia „Wprost” pozostają w sprzeczności z prawdą, wprowadzają w błąd opinię publiczną. Powyższe z uwagi także na fakt, iż autor artykułu nie zwrócił się do WIOŚ o informację może być również dowodem braku rzetelności dziennikarskiej.
