Uciążliwości powodowane działalnością związaną z emisją substancji odorotwórczych są z jednej strony tematem nieuregulowanym prawnie z drugiej natomiast przedmiotem skarg mieszkańców oraz interwencji inspekcyjnych.
Uciążliwość zapachowa zwana „odorem” określana jest jako bardzo nieprzyjemne wrażenie węchowe. „Większość zapachów jest złożoną mieszaniną wielu składników (…)”.
Uciążliwość wstępuje w sytuacji, kiedy ludzie odczuwają zapach w domu, środowisku pracy, czy na terenach zewnętrznych i jego postrzeganie jest negatywne, ocena jest powtarzalna. Trudno więc jest nie odczuwać zapachów.
Uciążliwości zapachowe a prawo
Prawne uregulowanie zagadnień dotyczących standardów zapachowej jakości powietrza podejmowane są od wielu lat zarówno w kraju, jak i całej Unii Europejskiej. Ze względu na szeroką tematykę problemu i jego lokalny charakter Komisja Europejska nie przygotowała jednolitego prawodawstwa w tym zakresie, w formie dyrektywy lub wytycznych. W naszych przepisach prawa jak pisaliśmy powyżej brak jest regulacji dotyczących norm dla jakości zapachowej powietrza, tj.: nie została przyjęta i nie obowiązuje tzw. „ustawa odorowa”. W związku z powyższym, nie ma możliwości dokonania pomiaru uciążliwości bezpośrednio w odniesieniu do przekraczania norm dla mieszaniny substancji odoroczynnych.
Zadania WIOŚ a uciążliwości zapachowe
WIOŚ we Wrocławiu realizuje zadania w ramach ustanowionych i nadanych uprawnień, tj.: przeprowadza kontrole zgodności działania podmiotu z przepisami obowiązującego prawa (regulującego poszczególne zagadnienia ochrony środowiska) oraz sposobu realizacji warunków określonych w decyzjach wydanych przez właściwe organy ochrony środowiska, w tym m.in. Starostę. Marszałka Województwa czy PGW Wody Polskie. Inaczej mówiąc Inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w trakcie kontroli sprawdzają i ustalają zgodność funkcjonowania zakładu z obowiązującymi przepisami prawa w zakresie ochrony środowiska.
W przypadku gdy uciążliwości „odorowe” występują pomimo dotrzymania warunków określonych w decyzjach administracyjnych (pozwolenia, zezwolenia), Inspekcja Ochrony Środowiska kieruje wystąpienie do właściwego organu ochrony środowiska (starosta, marszałek) celem podjęcia działań wynikających z posiadanych kompetencji, a dotyczących nałożenia na prowadzącego instalację będącą źródłem uciążliwości odorowych obowiązku sporządzenia i przedłożenia przeglądu ekologicznego (art. 237 POŚ).
Wyniki sporządzonego przeglądu dają podstawę do nałożenia przez organ ochrony środowiska w drodze decyzji obowiązku ograniczenia oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia (art. 362 POŚ).
Niezależnie od powyższego WIOŚ we Wrocławiu poszukuje rozwiązań mogących wpływać na zmianę negatywnego oddziaływania na środowisko i zdrowie ludzi ze strony zakładów, w stosunku do których mieszkańcy zgłaszają problem. Przykładem tego może być opracowanie formularza (dzienniczka) uciążliwości zapachowych a następnie przekazanie go za pośrednictwem Urzędów Miejskich mieszkańcom narażonym na te uciążliwości.
Wypełnianie ww. dzienniczka ma na celu poznanie i charakterystykę uciążliwości zapachowych, które nie zostały uregulowane przepisami prawa oraz dla których nie zostały ustanowione normy (wartości dopuszczalne).
Podkreślić należy, że jednocześnie uciążliwości zapachowe stanowią zainteresowanie wielu środowisk naukowych i badawczych.
